W Wolimierzu...

... czas płynie inaczej. 

Jest to miejsce, w którym powróciłam do czasów dzieciństwa spędzonego w wiosce pod lasem, 
gdzie prawie nie było ludzi. 

Żyłam tam za pan brat z przyrodą, bez cywilizacji, bo nie było sygnału polskiej telewizji. Słuchałam bajek w radio i czasami oglądałam na dobranoc Krecika lub Rumcajsa, 
bo było bliżej do czeskich stacji telewizyjnych.

I właśnie w Wolimierzu, kiedy wyjrzałam przez okno, 
a potem poszłam do ogrodu, 
obudziły się we mnie cudowne uczucia. 

Tak jakbym odżyła i powróciła do miejsca, 

którego długo poszukiwałam. 

Pokażę Wam dzisiaj to miejsce, a jutro resztę cudownych ludzi i rzeczy, które tam robiłam.

To jest widok z okna mojego pokoju.

A to wystrój ogrodu.

Wnętrze też mi się bardzo podobało, 

choć myślę, że większość ludzi nie podzieliłaby mojego zdania.

Moje ukochane książki były wszędzie wokoło. 

Myślałam, że oszaleję ze szczęścia :)

Tylko schować się w fotelu i czytać :)

No i dom... stary, skrzypiący przy każdym kroku.

Na łóżku, na podłodze, w korytarzu, na schodach...

I na koniec strażnik całego dobytku:

...mieszkający w barze.

A tego wszystkiego doświadczyłam w Alchemiku - gospodarstwie agroturystycznym, 

w Wolimierzu, kawałek od Jeleniej Góry. 

Na pewno tam wrócę.

z magicznego miejsca pozdrawiam

pati